На сайце вы знойдзеце апублікаваныя матэрыялы па этнаграфіі (аўдыё, відэа, кнігі, прэса і г.д.) па рэгіёнах, тэмах, персаналіях, калектывах і г.д. На публічным сайце дасяжныя пошук, каталогі і апісанні публікацый. Каб азнаёміцца са зместам публікацый трэба зарэгістравацца як карыстальнік бібліятэкі (мы звялік бібліятэку каб дасяг быў легальным!).
Уладальнікам архіваў і аўтарам мы дапамагаем у падрыхтоўцы і пубікацыі рэлізаў і выданняў на нашых пляцоўках. Напрыклад, гл. нашу сэрыю Беларускія фалькорныя архівы.
„Студэнцкае этнаграфічнае таварыства” правяло рэканструкцыю абраду «Багач» у Дукорскім маёнтку пад Менскам.Кажа сузаснавальніца арганізацыі Наста Глушко: – „Багач” – гэта самае галоўнае восеньскае свята. А для людзей – гэта магчымасць падзякаваць багам за добры ўраджай, за ўдалы год. Год у нас выдаўся складаны. Кажуць, што высакосны год звычайна нейкі дзіўны. То ў нас атрымалася ўсяго багата – і эмоцый багата, і грыбоў багата, і яблыкаў, усяго. Вось «Багач» – гэта магчымасць сказаць «дзякуй» за тое, што восень прыйшла багатая, і ўсё добра ва ўсіх.Адначасова з „Багачом” праваслаўныя ў Беларусі святкуюць дзень нараджэння Божай Маці.Беларускае Радыё Рацыя, Менск Болей
Маецца ў беларусаў традыцыя: падчас навалы, вайны ці нястачы ткаць „абудзённікі” – ручнікі ці палотны.Гэтую традыцыю падхапілі сябры „Студэнцкага этнаграфічнага таварыства”, каб сабраць сродкі на аплату арэнду офіса ў Менску. Кажа сузаснавальніца арганізацыі Наста Глушко: – Калі рабіўся ручнік-абудзённік ці палатно, яго трэба было, пры некаторых умовах за суткі, зрабіць або за светлавую частку дня. Усе дзяўчаты і жанчыны з вёскі ў поўнай цішыні, часам нават узрост абмяжоўваўся, толькі старушкі і маладыя дзяўчаты, якія яшчэ не маюць дзяцей і не замужам, альбо ўсе маглі быць. Карацей праз такую фізічную і душэўную пакуту ты нібыта ратуеш гэтым самым вось такі каласальны выкід энергіі ў сусвет, ратуеш сваю вёску ад нейкай бяды. Падобная з’ява ў нас зафіксавана на Гарадзеншчыне, апошні такі ўс... Болей
У Нараўцы можна пабачыць габелены вырабленыя мясцовымі майстрыцамі.У галерэі імя Тамары Саланевіч адкрылася выстава мастацкіх працаў, якія ткуцца ў адну аснову.Вучыць гэтаму рамяству настаўніца Малгажата Краўчык: – Ёсць нават узнагароджаныя на конкурсе непрафесійнага мастацтва ў Гайнаўцы. Мае дзяўчаты былі ўзнагароджаныя, я ганаруся тым, што яны перараслі майстра. Увесь час ствараем штосьці новае, нейкія новыя тэмы. Пачаткова гэта была Нараўка, царква, хаткі, а пасля кветкі. У той жа час дзеці, калі бачаць, што мама і тата занятыя, то і яны хочуць.Малгажата Краўчык таксама з’яўляецца аўтаркай цыкла прац „Падляшскія мадонны”.Уля Шубзда, Беларускае Радыё Рацыя Болей
Як не забыць вусную традыцыю ў гарадскіх умовах?Кніга Ларысы Рыжковай „Выхаванне спевака”, на якую беларусы ўсяго свету збіралі сродкі, служыць захаванню спеўнай памяці. Расказвае аўтарка, этнапедагог Ларыса Рыжкова: – Калі мы не вернемся, дзеці нашыя не вернуцца, бабулі гарадскія не вернемся, то можа ўнукі, праўнукі вернуцца. Калі будзе пакаленне, якое захоча чуць сваю сапраўдную гаворку, чуць сваю сапраўдную казку. Яна сапраўдная каштоўнасць, якая адыходзіць, знікае разам з людзьмі, якія ведаюць гэтыя казкі, песні. Трэба неяк ратаваць нашу жывую культуру, якая гучыць.Беларускае Радыё Рацыя Болей
На аграсядзібе «Запаведны востраў» прайшло народнае свята, прысвечанае сонцу і росквіту зямлі. «Купалле» на Глыбоччыне ладзіў полацкі гурт «Варган» з захаваннем усіх мясцовых традыцыяў.Напачатку ўдзельнікі свята прайшліся «купальскім» шэсцем ад вёскі Хралы да вёскі Шо, як было ў гэтай мясцовасці даўней. Адзіным сучасным новаўвядзеннем было тое, што ад аграсядзібы да вёскі Хралы ўдзельнікі дабіраліся на сучасным плыце «Сварожыч», які належыць гаспадару аграсядзібы Алесю Цвірку. У вёсцы Хралы іх з радасцю і цікавасцю сустрэлі мясцовыя жыхары і дачнікі. Потым асноўныя дзеянні праходзілі на полі ля сядзібы. Удзельнікі свята падзяліліся сваімі ўражаннямі: – Адусюль прыязджаюць – і з Віцебска, і з Полацка, і з Наваполацка. Прыязджаюць і выступаюць тут, ходзяць па вёсцы і нас вітаюць, мы іх такса... Болей
Традыцыйныя беларускія святы на гэтай сядзібе ладзяцца штогод. Гаспадар найлепшай у Беларусі аграсядзібы «Запаведны востраў», што на Глыбоччыне, і сённяшні госць «Рацыі» Аляксандр Цвірка шануе беларускую культуру і садзейнічае яе захаванню. У гэтым яго падтрымлівае і жонка Алена, хоць яна па нацыянальнасці і руская.Па словах Аляксандра Цвіркі, сёлета яны доўга думалі, ці праводзіць свята „Купалле” падчас пандэміі. Але ўсё ж вырашылі яго ладзіць паводле мясцовай традыцыі і захоўваючы правілы асабістай бяспекі падчас каронавірусу: – Насамрэч мэта стаіць – захаванне традыцый і іх папулярызацыя. Усё, як адбывалася раней. Будзе пачынацца з шэсця па вёсцы, так раней у гэтым месцы рабілі. Далей удзельнікі прыходзяць на паляну, мы яе нават не касілі пакуль, дзяўчынкі пачынаюць збіраць кветкі і пле... Болей
Разьбе па дрэве прысвяціў сваё жыццё жыхар Лунінца, што ў Берасцейскай вобласці, Максім Качаноўскі. Ён займаецца вырабамі як для цэркваў, так і для бытавых мэтаў.Часам замовы ідуць на год наперад, — распавёў сам майстар: – Накірунак быў закладзены яшчэ бацькам. Ён у свой час таксама займаўся разьбой па дрэву, сталяркай, але больш для сябе. Мне гэта заўсёды падабалася, і таксама пачаў займацца недзе яшчэ з старэйшых класаў, у 10-11 класе пачаў больш сур’ёзна глядзець на такі занятак. Потым паступіў у Кобрыньскі мастацкі каледж, і там ужо больш дасканала пачаў усё гэтае вывучаць. На жаль, не было курса рэзчыка па дрэве, прыйшлося паступаць на мастака-афарміцеля. Як адзначыў Максім Качаноўскі, зараз амаль што перасталі рыхтаваць рэзчыкаў па дрэве, хоць такія паслугі вельмі запатрабаваныя. Там... Болей
Амаль вымерлая вёска Стойлы пад Пружанамі атрымала «другое жыццё» пасля рэалізацыі мясцовага праекту «Вясковы рэнесанс». «Рухавіком» праекту стала Ларыса Быцко, якая за кошт набыцця тут сядзібы і папулярызацыі памяці пра мясцовага майстра Міколу Тарасюка, літаральна кажучы ажыццявіла рэнесанс месца.Пра тое, як праз батлейку адраджаецца вёска Стойлы, гутарым з сённяшняй „Госцяй Рацыі” – гаспадыняй сядзібы „Стулы” Ларысай Быцко. РР: Праект «Вясковы рэнесанс» ажыццяўляўся пры падтрымцы нямецкай Асацыяцыі народных універсітэтаў і аддзелу культуры Пружанскага райвыканкама. Што атрымалася зрабіць у выніку? Ларыса Быцко: У 2014 годзе я напісала гэты праект «Вясковы рэнесанс». Мы зрабілі чатыры опцыі, чатыры актыўнасці. Першая, мы травілі работы Тарасюка ад шашаля. Гэта была вялікая праца. Другая,... Болей
Гурт звяртаецца да сваіх прыхільнікаў з пэўнай просьбай. Першы канцэрт музыкі далі ў Полацку яшчэ ў 1999 годзе. Хаця тады яны выступалі пад іншай назвай - «Руевіт». Пазней з`явілася ідэя, каб для назвы гурта за аснову ўзяць геаграфічную назву, бо яны ўсе старадаўнія. «Ольса гэта ручай на Магілёўшчыне, а паколькі мы граем старую музыку дык і Стары Ольса - так як «стары ручай Ольса» - тлумачыць Марыя Шарый.«У гэтым годзе ў нас будзе асаблівае паўналецце - 21 год. Пачынаем працу над нашым новым сайтам. Таму менавіта цяпер з`явілася ідэя, каб стварыць віртуальны музей гурту «Стары Ольса», - распавядае Марыя.Гутарку запісаў Яраслаў ІванюкФота аўтара Болей...